داستان برند استارباکس

در مقاله قبلی، در مورد تاریخچه موج دوم قهوه و ظهور برند استارباکس صحبت کردیم؛ این برند، یک شرکت آمریکایی است که بزرگترین کافی شاپ زنجیره‌ای در جهان را اداره می‌کند. دفتر مرکزی این برند در سیاتل، واقع در ایالت واشنگتن است. به دلیل حضور Starbucks و فروش قهوه در اکثر کشورهای جهان، تقریبا نام این برند برای درصد زیادی از مردم جهان آشنا است. در این مقاله به معرفی تاریخچه این برند مشهور خواهیم پرداخت تا با آن بیشتر آشنا شویم.

سالهای اولیه پیدایش برند استارباکس

برند استارباکس توسط جری بالدوین، گوردون بوکر و زیو سیگل تاسیس شد؛ این سه نفر، اولین فروشگاه Starbucks را در سال 1971، در نزدیکی بازار تاریخی پایک پلیس در سیاتل افتتاح کردند. سه بنیانگذار استارباکس دو وجه اشتراک باهم داشتند؛ اول اینکه همگی آنها فارغ التحصیلان دانشگاهی بودند و دوم آنکه هر سه نفرشان به قهوه و چای علاقه فوق العاده زیادی داشتند. آنها برای افتتاح اولین فروشگاه در سیاتل سرمایه‌گذاری کردند و مقداری پول قرض گرفتند و آن را “استارباک” مشابه نام استارباک در رمان کلاسیک هرمان ملویل نامگذاری کردند.

آلفرد پیت، کارآفرین برشته کاری قهوه، الهام‌بخش اصلی بنیانگذاران استارباکس بود. پیت یک مهاجر هلندی بود که در دهه 1950، اولین محموله های قهوه عربیکا با کیفیت را به ایالات متحده وارد کرد. در سال 1966 او یک فروشگاه کوچک به نام قهوه و چای پیت در برکلی کالیفرنیا افتتاح نمود که به صورت تخصصی، انواع قهوه و چای درجه یک را به فروش می رساند.

موفقیت پیت، بنیان‌گذاران استارباکس را تشویق کرد تا مدل کسب‌وکار خود را بر اساس فروش دانه‌های قهوه و تجهیزات با کیفیت بالا قرار دهند و پیت، تبدیل به عرضه‌کننده اولیه دانه‌های قهوه سبز برای برند استارباکس شد. پس از آن، شرکا یک دستگاه برشته کاری دست دوم از هلند خریداری کردند و بالدوین و بوکر تکنیک های برشته کاری آلفرد پیت را برای ایجاد ترکیب ها و طعم های خاص دانه قهوه به کار گرفتند.

در اوایل دهه 80 میلادی، برند استارباکس چهار فروشگاه را در سیاتل افتتاح کرد که با قهوه های تازه برشته شده با کیفیت بالا، از سایر رقبا متمایز بودند. در همین زمان بود که سیگل تصمیم گرفت به دنبال منافع دیگری باشد و دو شریک باقی مانده را ترک کرد؛ پس از آن، بالدوین عهده دار مسئولیت ریاست در استارباکس شد.

هوارد شولتز و استارباکس

در سال 1981، هوارد شولتز، نماینده فروش Hammarplast (یک شرکت سوئدی که تجهیزات آشپزخانه و لوازم خانگی تولید می‌کرد و استارباکس از آن قهوه‌سازهای قطره‌ای می‌خرید.)، متوجه شد که سفارش‌های این شرکت رشد چشمگیری داشته و کنجکاو شد تا از شرکت استارباکس بازدید نماید.

 شولتز به قدری تحت تأثیر این برند قرار گرفته بود که بلافاصله تصمیم گرفت تا در Starbucks مشغول به کار شود؛ او در سال 1982 به عنوان مدیر بازاریابی برند استارباکس استخدام شد. او در همان ابتدای فعالیت خود در استارباکس متوجه شد که مشتریانی که برای اولین بار در فروشگاه‌ها می‌آیند؛ گاهی اوقات به دلیل عدم آگاهی از قهوه ‌های خوب، احساس ناراحتی می‌کنند. او با کارمندان فروشگاه بر روی توسعه مهارت های فروش کار کرد و بروشورهایی که محصولات شرکت را با زبان ساده به مشتریان معرفی می‌کرد، طراحی نمود. 

بزرگترین ایده شولتز برای آینده استارباکس در بهار سال 1983 و در زمانی که برای شرکت در یک نمایشگاه بین المللی لوازم خانگی به میلان رفته بود، شکل گرفت. زمانی که وی در ایتالیا بود، تحت تاثیر کافه های این کشور قرار گرفت و متوجه شد که میلان به تنهایی دارای 1500 کافی شاپ است. او با الهام گرفتن از سبک نوشیدن قهوه در میلان، به توسعه بیشتر برند استارباکس فکر کرد و تصمیم گرفت این برند را از یک فروشگاه منطقه ای به یک کافی شاپ زنجیره ای ملی تبدیل کند.

این ایده، چندان مورد قبول بالدوین و بوکر قرار نگرفت؛ زیرا نمی‌خواستند استارباکس از مدل سنتی کسب و کار خود منحرف شود. آنها تصمیم داشتند که استارباکس صرفا یک فروشنده دانه قهوه و تجهیزات دم آوری قهوه باقی بماند و به کافه‌‌ای تبدیل نشود که قهوه اسپرسو و کاپوچینو سرو می‌کند.

شولتز که می‌دید نمی‌تواند بالدوین و بوکر را متقاعد کند تا ایده کافه‌سازی را قبول کنند؛ در سال 1985 استارباکس را ترک کرد و برند قهوه‌های زنجیره‌ای خود به نام Il Giornale را راه‌اندازی کرد؛ این برند در مدت بسیار کوتاهی به موفقیت رسید و به سرعت در شهرهای مختلف ایالت متحده گسترش یافت.

خرید برند استارباکس توسط هوارد شولتز و آغاز توسعه شگفت انگیز آن

در مارس 1987 بالدوین و بوکر تصمیم گرفتند تا برند استارباکس را بفروشند؛ شولتز به سرعت از طریق Il Giornale برای خرید استارباکس اقدام کرد. او تمام فعالیت های خود را تحت نام تجاری استارباکس ترکیب کرد و علاوه بر فروش دانه قهوه، تجهیزات و سایر اقلام در فروشگاه های استارباکس، کافی شاپ های زنجیره ای را نیز در سطح ملی راه اندازی کرد. تحت هدایت شولتز، طی چهار سال، زنجیره کافی شاپ های استارباکس از کمتر از 20 فروشگاه به بیش از 100 فروشگاه رسید. استارباکس وارد دوره‌ای از توسعه شد که تا سال ۱۹۹۲ ادامه یافت. در سال 1996 ا فروشگاه‌های خارج از آمریکای شمالی این برند افتتاح شدند و خیلی زود، به بزرگترین کافی شاپ های زنجیره ای در جهان تبدیل شد. در پایان این دهه، استارباکس حدود 2500 کافی شاپ در حدود 12 کشور دایر کرده بود.

شولتز در سال 2000 اعلام کرد که از سمت مدیرعاملی کناره گیری می کند اما به عنوان رئیس هیئت مدیره باقی خواهد ماند. تا سال 2007، کافی شاپ زنجیره‌ای برند استارباکس دارای بیش از 15000 شعبه در سراسر جهان بود. یک سال بعد، در ژانویه 2008 شولتز به عنوان مدیرعامل، مجددا هدایت استارباکس را برعهده گرفت. او بر بسته شدن 900 فروشگاه نظارت کرد و یک استراتژی بلند پروازانه را برای تضمین مسیرهای جدید رشد که شامل خرید نانوایی های زنجیره ای و فروش تجهیزات قهوه و همچنین معرفی یک برند قهوه فوری بود، اجرا کرد.

او همچنین بر تغییرات ارائه شده در منوی فروشگاه های استارباکس نظارت داشت؛ در راستای همین تغییرات، برند استارباکس در سال ۲۰۱۳ شروع به فروش غذا در کافه‌های خود کرد. در سال 2017، شولتز مجددا از سمت مدیرعاملی کنار رفت و کوین جانسون به جای او به عنوان مدیرعامل این برند جایگزین شد.

با تغییر سمت شغلی، شولتز همچنان به فعالیت خود در این شرکت ادامه داد و تا سال 2018 به عنوان رئیس اجرایی فعالیت نمود؛ در این سال، مایرون اولمن جایگزین وی شد. بزرگترین استارباکس جهان که یک رستوران است، در سال 2019 در شیکاگو افتتاح شد. تا پایان سال 2022 تعداد شعبه های برند استارباکس در 84 کشور جهان 35711 فروشگاه بود.