از اینجا به بعد قهوه نخورید!

چه میزان قهوه برای بدن بدون ضرر است؟

به گفته سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA)، یک فرد بزرگسال سالم به طور متوسط می‌تواند روزانه ۴۰۰ میلی‌گرم کافئین مصرف کند که معادل حدود چهار یا پنج فنجان قهوه هشت اونسی است. آکادمی پزشکی اطفال آمریکا نیز توصیه می‌کند که کودکان و نوجوانان از مصرف هرگونه کافئین، از جمله قهوه، خودداری کنند.

البته عوامل متعددی می‌تواند بر تأثیر کافئین بر بدن تأثیر بگذارد، مانند داروهایی که مصرف می‌کنید یا حساسیت شما به کافئین. برخی افراد پس از مدتی به مصرف قهوه بدون کافئین روی می‌آورند، اما باید توجه داشت که حتی قهوه بدون کافئین نیز حاوی مقدار کمی کافئین است؛ طبق گفته FDA، در یک فنجان قهوه بدون کافئین، بین ۲ تا ۱۵ میلی‌گرم کافئین وجود دارد.

از اینجا به بعد قهوه نخورید!

برای تشخیص اینکه آیا مصرف قهوه شما از حد گذشته است یا نه، می‌توانید به علائم فیزیکی توجه کنید. این علائم شامل بی‌خوابی، لرزش، اضطراب، تپش سریع قلب، ناراحتی معده، حالت تهوع و سردرد است. اگرچه همه افراد این علائم را پس از مصرف زیاد قهوه تجربه نمی‌کنند، اما مهم است که به بدن خود گوش دهید و اگر متوجه شدید که کافئین اثرات منفی دارد، از نوشیدن بیشتر قهوه دست بکشید و قهوه نخورید.

جسیکا سیلوستر، سخنگوی آکادمی تغذیه و رژیم‌شناسی و متخصص تغذیه در گروه تغذیه فلوریدا، در مصاحبه‌ای با شبکه NBC News می‌گوید: «در محدوده توصیه‌های مصرف کافئین، اگر احساس کردید که بیش از حد خسته هستید و کافئین دیگر کمکی نمی‌کند، باید متوقف شوید. اگر قلبتان به شدت تند می‌زند، باید متوقف شوید و دیگر قهوه نخورید. این موضوع برای هر فرد متفاوت است.»

جذب کافئین قهوه در بدن به چه صورت است؟

جذب کافئین در بدن از طریق معده و روده کوچک آغاز می‌شود و به سرعت وارد جریان خون می‌شود. این روند معمولاً بین ۳۰ تا ۴۵ دقیقه طول می‌کشد، اما در برخی افراد، جذب کافئین ممکن است سریع‌تر یا کندتر صورت گیرد که به عواملی مانند وزن، سوخت‌وساز بدن و میزان فعالیت بستگی دارد. پس از ورود کافئین به جریان خون، به مغز و سایر بافت‌های بدن منتقل می‌شود و در آنجا گیرنده‌های آدنوزین را مسدود می‌کند. آدنوزین ماده‌ای است که در بدن باعث ایجاد حس خواب‌آلودگی می‌شود و با مسدود شدن آن، فرد احساس بیداری و انرژی بیشتری می‌کند.

یکی از ویژگی‌های مهم کافئین نیمه‌عمر آن در بدن است؛ یعنی زمانی که طول می‌کشد تا سطح کافئین در خون به نصف کاهش یابد. نیمه‌عمر کافئین معمولاً حدود ۳ تا ۵ ساعت است، اما این مدت زمان در افراد مختلف متفاوت است. برخی از عوامل مانند سیگار کشیدن می‌توانند نیمه‌عمر کافئین را کاهش دهند، در حالی که بارداری یا مصرف داروهای خاص ممکن است آن را افزایش دهند. به همین دلیل است که برخی افراد ممکن است حتی بعد از گذشت چند ساعت از مصرف کافئین هنوز احساس هشیاری داشته باشند، در حالی که برای دیگران اثرات آن سریع‌تر از بین می‌رود.

یکی دیگر از نکات جالب در مورد کافئین این است که بدن به مرور به آن عادت می‌کند. با مصرف منظم کافئین، گیرنده‌های آدنوزین در مغز بیشتر می‌شوند تا تعادل برقرار کنند و در نتیجه، برای احساس همان میزان بیداری و انرژی، فرد نیاز به مصرف بیشتری از کافئین پیدا می‌کند. این وابستگی می‌تواند به کاهش تأثیرات مثبت کافئین و همچنین افزایش احتمال بروز علائم ترک در زمان کاهش یا قطع مصرف آن منجر شود، مانند سردرد، خستگی و تغییرات خلقی.

کافئین در کبد تجزیه شده و متابولیت‌های آن از طریق کلیه‌ها دفع می‌شود. این متابولیت‌ها همچنین ممکن است اثرات تحریک‌کننده‌ای داشته باشند که به تأثیر طولانی‌مدت کافئین کمک می‌کنند. با این حال، برای کسانی که مشکلات کبدی یا کلیوی دارند، سرعت تجزیه و دفع کافئین ممکن است کاهش یابد و در نتیجه ممکن است اثرات قوی‌تری را تجربه کنند.

اثر قهوه در هر فرد متفاوت است!

پاسخ بدن افراد به کافئین نیز ممکن است با افزایش سن تغییر کند. شاید در ۲۵ سالگی بتوانید سه فنجان قهوه سرد مصرف کنید، اما در ۴۵ سالگی اینطور نباشد. اگر مصرف کافئین شما از ۱۲۰۰ میلی‌گرم فراتر رود، می‌تواند منجر به عوارض شدیدتری مانند تشنج یا حتی مرگ شود، پس در سنین بالاتر مانند گذشته قهوه نخورید. با این حال، برای افراد عادی، این به معنای مصرف بیش از ۲۰ فنجان قهوه در مدت کوتاه است.

اگرچه نادر است، اما مصرف بیش از حد کافئین نیز ممکن است منجر به مسمومیت شود. به گفته بیمارستان Mount Sinai، علائم مسمومیت با کافئین ممکن است شامل مشکل در تنفس، توهم، گیجی، تحریک‌پذیری، سرگیجه، تب، ضربان نامنظم قلب، حالت تهوع، استفراغ، انقباض عضلات و تپش سریع قلب باشد.

افرادی که به دلیل مسمومیت با کافئین به مراکز اورژانس مراجعه می‌کنند، ممکن است با دستگاه‌های تنفسی مانند ونتیلاتور یا اکسیژن، تزریق مایعات داخل وریدی (IV)، دارو برای درمان علائم یا حتی شوک قلبی برای تنظیم ضربان قلب تحت درمان قرار گیرند.

منبع: Independent