قهوه تخصصی اتیوپی مولیش

چرا اتیوپی مهم است؟

اتیوپی را «گهواره‌ی قهوه» می‌نامند.
جایی که قرن‌ها پیش، گونه‌ی عربیکا نه در آزمایشگاه یا گلخانه، بلکه در دل طبیعت پدید آمد.
تا امروز، درختان قهوه در جنگل‌های اتیوپی به‌صورت وحشی یا نیمه‌وحشی می‌رویند و تنوعی ژنتیکی و فرهنگی بی‌نظیر را حفظ می‌کنند.

در اتیوپی، قهوه فقط یک محصول نیست، بلکه بخشی از میراث است.

 

 

 

زمین‌های زراعی(Terroir)  اتیوپی

از ارتفاعات سرسبز یرگاشف و گوجی، تا سرزمین‌های ناهموار سیداما و جیما، اتیوپی دارای اقلیم‌هایی‌ست که جای دیگر دیده نمی‌شود:

• ارتفاع بالا (۱۸۰۰ تا بیش از ۲۳۰۰ متر)
• خاک آتشفشانی غنی
• هوای خنک، سایه‌دار و پررطوبت
• کشاورزی سنتی، کم‌دخالت و نسل‌به‌نسل

این شرایط باعث می‌شوند دانه‌های قهوه به‌آرامی و یکنواخت برسند و طعم درونشان به‌طور طبیعی رشد کند.

 

تنوع ژنتیکی:

اتیوپی میزبان هزاران نژاد بومی و گاه ناشناخته‌ی عربیکاست؛ که تحت عنوان کلی هِیرلوم شناخته می‌شوند.
این تنوع ژنتیکی، اتیوپی را به بزرگ‌ترین گنجینه‌ی زنده‌ی عربیکا در جهان تبدیل کرده؛ سرمایه‌ای برای آینده‌ی قهوه در جهان.

 

روش‌های فرآوری:

در اتیوپی، قهوه به دو روش اصلی فرآوری می‌شود:

• فرآوری طبیعی: میوه‌ای، قوی، پرشور
• فرآوری شسته: شفاف، گُلی، تمیز

هر روستا و مزرعه ممکن است با ظرافتی متفاوت این روش‌ها را اجرا کند؛ و همین باعث تنوع بی‌پایان در پروفایل‌های طعمی می‌شود.

 

ویژگی‌های طعمی رایج در قهوه‌های اتیوپی:

• اسیدیته روشن و درخشان
  • شیرینی میوه‌ای از خانواده مرکبات یا میوه‌های هسته‌دار
  • رایحه‌های گل‌دار مانند یاس، اسطوخودوس، ترنج
  • تن‌واری چای‌مانند (شسته) یا شربتی (طبیعی)
  • گاه با ته‌مزه‌هایی از ادویه، شراب یا گیاهان کوهی

 

اهمیت فرهنگی:

در اتیوپی، قهوه تنها نوشیدنی نیست؛ بلکه آیین و ارتباط است.
مراسم سنتی قهوه، بخشی از زندگی روزمره‌ست: آیینی آرام برای تأمل، گفت‌وگو و مهمان‌نوازی.
قهوه در اغلب مزارع، در دل طبیعت، میان گونه‌های بومی و با احترام به خاک و جامعه رشد می‌کند.

و در نهایت:

اتیوپی فقط یک خاستگاه نیست.
روح زنده‌ی قهوه است.
سرزمینی که در هر فنجان، ردپای حافظه، معنای زیستن و زیبایی بی‌پایان را حمل می‌کند.